نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ سرکار خانم فریبا حقیقی در ساعتی که خورشید گیسوانش را به سمت غروب می بافت و به خوابگاه ارغوانی اش می شتافت، دلم هوایی جز هوای رهایی نمی یافت و سراسر وجودم در پی دم و بازدم های پایانی روز، رو به قبله نشسته بود. به قبرستان نظری… بیشتر »
آخرین نظرات