نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ سرکار خانم لیلا باباربیع

بیایید دیدمان را مثبت کنیم، عینک بد بینی را برداریم.  اگر شرایط نامساعد است از خودمان شروع کنیم، خانواده، دوست و تمام کسانی که دلشان با ما پیوند خورده است. برعکس، ما نسلی بودیم که حرمت نگه داشتیم، پای بند بی بند و باری نبودیم. سنت خانه و خانواده تشکیل دادن زیر سایه ی پدر و مادرمان را داشتیم، نسلی که عشق را واقعی چشید و تجربه کرد. گرم و سرد روزگار را با تمام وجود لمس کرد؛ لذت بودن با تمام فامیل و قوم و خویش خود را از یاد نبرد. پدر و مادر تا زمان بقای عمر کنار خود نگه داشت و لب مرز سالمندان قرار نداد. بازی های شاد با چند تکه کوچک و دوست داشتنی. مهارت آموخت چون متکی به انسان بودنش بود. نسلی که حتی کارتون دیدن هایش بر پایه مهارت آموزی نیروی انسانی بود. سوختیم چون ماشینی شدیم و فضا را خواستیم.  عقده هایمان را در فضای مجازی پایه بخشیدیم؛ این است فرق من و تو، نه ریشه امی بودند.