نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ

سرکار خانم زهرا گلستانه

خدایا ما را ببخش بخاطر شکرهایی که به جا نیاوردیم

 به خاطر قدم هایی که با خیال راحت در خیابان بدون ترس از کرونا برداشتیم ،

به خاطر شب هایی که با لذت و به امید فردا سر بر بالش گذاشتیم 

و صبح با حسی زیبا بیدار شدیم،

به خاطر دست هایی که در دست دوستانمان گذاشتیم و گرمای محبتی که  در قلبمان حس کردیم

 و خدایا صد هزار مرتبه شکر به خاطر همه چیز.

​نوشته شده توسط‌نویسنده وبلاگ

سرکار‌خانم لیلا باباربیع

چه باران پرطراوتی!

 وقتی قطره های مهربانیت را از هیچ کس دریغ نمی کنی .

آن هم این زمان که گوییا دشت محشر آماده است و هرکسی به کنج قفسی خود را گرفتار کرده است.

لحظه ای درنگ کن

 و ببین تو کجای این صحرای محشری؟

فقط نیم خاطراتت را بر جای می گذاری و من را غرق خاطرات دور و نزدیک می کنی ،

آن هنگام که بر زبان نامم را خواندی و مهر و محبتت را نثارم کردی .

در صف اجتهادی که دیگران آتش به ریشه ها می زنند؛ فقط ندای تو، استقامت تو، به این هرج آباد زندگی می بخشد.

با آدما مثل ملحفه و پتو برخورد کنین

تا وقتی تمیز بودن بهشون قفل بشین

وقتی آلوده و فاسد شدند اونا را از خودتون جداکنین

نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ

ریحانه علی عسکری

امروز روز کم سابقه ای در اصفهان بود.

باران قشنگی که از صبح شروع شده بود و نم نم می بارید؛ بعد از ظهر به تگرگ و باران شدید تبدیل شد.

همان طور که از کلاس برمی‌گشتم به زیبایی باران نگاه می‌کردم.

لذت بخش بود مخصوصا برای من که عاشق باران بودم.

بالای‌ درختان عکس کاندیدای  مجلس نصب شده بود؛ با شدت گرفتن باران کم کم کاغذ های آن ها نرم و خمیری شده؛ از بالاترین قسمت درخت به کف خیابان می افتاد و زیر پای مردم له می شد.

برایم جالب بود؛ مثل برگ های پاییزی که وقتی فکر می‌کنند طلاشده اند به زیر می‌افتند.

با خودم فکر‌ کردم هر پست و جایگاهی زمان اوج و نزول دارد؛ و فقط باران یا تگرگ کوچکی کافیست که آن ها را  از‌ بالای عرش‌ به زیر افکند. 

تنها کسی آن بالا می‌ماند که جای ‌پایش را در قلب مردم محکم کرده باشد 

کسی که مردم از او با خدمت هایش یاد کنند و طلب دعای خیر‌ نماید.

کسی که امام زمانش از او راضی باشند و قصدش رضای خدا و خدمت به مردم باشد.

نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ

سرکار خانم زهرا گلستانه

به مهمانی رفته بودیم در میان صحبت های حاضرین ، حرف های  یک جوان نظر مرا به خود جلب کرد و به تحسین واداشت ، حرف هایی که خیلی پخته بود و عاقلانه؛

قضیه از این قرار بود که خانم صاحب خانه از بدقولی شخصی که نامش را نمی برد و چند سالی بود که چهار صد هزار تومان از آن ها قرض گرفته بود و پس نمی داد،می نالید

که آن جوان گفت:

 _خوب شد که شما  با این چهار صد تومان او را شناختید خانم صاحبخانه گفت:

_ بله ما فکر می کردیم او آدم خوبی است ولی حالا او را شناختیم.

جوان گفت :

اگر پول شما را زود برمی گرداند و دفعه ی بعد از شما 200 میلیون تومان قرض می گرفت و شماهم به خاطر خوش حسابی به او پول قرض می دادید چه کار می کردید خوب شد که شما او را با همین 400 تومان شناختید .

به یاد قضیه ی ملا نصرالدین افتادم می گویند: _روزی ملا ازهمسایه اش یک دیگ قرض گرفت و فردای آ ن روز یک دیگ کوچک درون آن گذاشت و دیگ را پس داد.

 وقتی از او در مورد دیگ کوچک  پرسیدند، گفت:

_دیگ شما دیشب خانه ی ما بچه به دنیا آورد؛برای بار بعدکه دیگ را خواست این بار زودتر از دفعه ی پیش دیگ را به او دادند اما این بار او چیزی پس نداد.

وقتی از او سراغ دیگ را گرفتند ،گفت:

_ دیگ شما دیشب خانه ی ما مرد؛

گفتند:

_مگر دیگ هم می میرد؟

گفت:

_ دیگی که بچه بزاید،حتما هم می میرد.