نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ: سرکار خانم فریبا حقیقی

همیشه سعی می کردم قبض موبایلم بیش تر از شش هزار تومان نشود.  یک بار به شوهرم گفتم: _من بسته نمی خرم وتلفن هم زیاد استفاده نمی کنم و بودجهء تلفنی ام می رسد. خوب، باید مراعات می کردم تا سرِحرفم مانده باشم. خدایی هم اهل حرف زدن با تلفن و گوشی بازی نبودم تا… آگهی همراه اول مبنی براعطای اینترنت رایگان برای یوسیم کردن خط های قدیمی؛ شدبلای قبض کم خرجِ من و آن چه که نباید می شد. خط گوشی من به نام شوهرم بود و بعد از اعلام همراه اول به طرح جدیدش، مدام نق می زدکه باید خط را به روز کنیم و از جایزه طرح استفاده کنیم. یکی روز پنج شنبه، به دفتر خدماتی رفت و خط را به روز کرد. بعد از تعویض سیمکارت و دریافت پیام خوش آمد و اعطای جایزه، به سراغِ قبض میان دوره رفتم و اضافه شدن هفت هزار تومن به قبض؛ دود از کله ام بلندکرد. سریع به شوهرم اعتراض کردم و او هم پس ازاستعلام و پرسش از اپراتور، به جوابِ هزینهء یوسیم کردن است، رسید. چندروز اول مدام غر می زدم که قبض من سکته می کند و به حالاهمچین رقمی ندیده و… اما انگار بعدبرایم عادی شد و حساسیتم کم شد وبه زنگ زدن هایم و مدت آن و هزینه اش توجه نمی کردم و هزینه اش به نیمه ماه نرسیده به ده هزار تومن رسید! پیش خودم می گفتم: _ آب که از سرگذشت چه یک وجب ، چه صد وجب! عصر روز جمعه بود و به مشغول کارها و گوش کردن به رادیو بودم. آیات قرآن را هم زمان با پخش برای خودم معنا می کردم؛  به آیهء (ان الانسان لفی خسر) رسیدم و هم زمان با معنای لفظی به عمق آن فرو رفتم. آری، انسان همیشه در خسران و زیان است. چه خسران و زیانی بدتر از پرداختن پول بیهوده و بالاتر از آن هزینهء عمر و وقت؟! تا چند وقت پیش من ریال به ریال هزینهء تلفن را محاسبه می کردم و در کنار آن از صحبت های اضافی و پشت تلفنی دوری… اما حالا مدام تلفن در دستم و بدتر از آن اینترنتی که به عنوان جایزه در نظر گرفته بود. آنلاین بودن برایم جذابیت پیداکرده و سرک کشیدن در سایت های مختلف خبری و کلا بیهوده گذرانی. چقدر این مار خوش خط و خال آرام به تمام روح من نفوذ کرده و مال و وقتم را به یغمابرده.

افسوس بر ریال هایی که خرج حرف های بیهوده شد و افسوس بر وقت طلایی که مغلوب گذارهای بی خود شد.

معتادکردن نسل جوان و پیر در هزارتوی آنلاین بودن و بلعیدن وقت و پول. متفکرانه و ماهرانه این شیطان همراه، برای انسان هایی مثل من، دام هایی رنگین گسترده و اسارت هایی به بهای گزاف از دست دادن و خسران عمر و وقت و پول را به یادگار می گذارد.