وقتی لبریز عشقم بیا،

 چون نثار می کنم هرآنچه در توانم جستی.

آن لحظه را دریاب که باغ بی برگی باز به گل نشیند .

آن دقایقی که تو به راز و نیاز اهل دل می پردازی و منِ سراپا نیاز، درین درگاه حیران از حسرت گوشه لبم را می جوم.

نفس تو رشد است و حادث از طلوعِ دوباره دیدارمان در یک معبد که میراثش دعای خیرست.

قدومت مبارک