نوشته شده توسط نويسنده وبلاگ، سركار خانم فخرالسادات مقبره مقدم

(مطلب مندرج در شماره جديد نشريه عقيق)

اى دوست غريبم، با اينكه اين چندمين نامه ايست كه مى نويسم، اين بار نامه اى را به قاصدك مسافر ، وديعت مى نهم تا به تو برساند، باشد كه جواب آن ، قلب زخم خورده ام را التيام بخشد. تو به كدامين ديارى؟ مسافرى؟ ولى با من بگو آيا مسافر قصد آمدن نخواهد داشت؟ اگر قصد آمدن ندارى، خيال سر زدن هم ندارى؟ مرا سرى بزن و برايم از ديار دوردستى كه خيمه تنهايى زده اى ، سوغاتى بفرست. اين رسم مسافر است؟

مسافر عزيزم اگر چشمانم توانايى ديدارت را ندارد و اگروجودم، لياقت درك حضورت را ندارد، اگر دستانم در قنوت دعاى ظهورت خشكيده اند و اگرزانوان به غم نشسته ام ، تواناى دور تو گرديدن را به خود نمى بيند، تو به رسمويادبود سوغاتى از خويش را به قاصدك بسپار تا برايم به ارمغان بياورد، به قاصدك بسپار هر كجا عاشق دل شكسته و به زانوى غم نشسته اى را ديد كه با چشمانش باغچه اميدى را آبيارى مى كند و با دستان به آسمان دراز كرده اش، ظهور محبوبى را مى طلبد و يا امتداد نگاهش ، راهى بس دراز را مى پيمايد، سلامت را به او برساند و تحفه اى از نغمه خوش آوايت و هديه اى از نگاه دلربايت را برايم به ارمغان آورد. 

بقچه اى از بوى دل انگيزت را به باد صبا به امانت بسپار تا به مهمانى مشامم برساند. نغمه غربت اشكهايت را به گوش هزاردستان بخوان تا با نواى زيبايش، سرودى از تو، برايم بسرايد. سرود عشق نوشيدن دارد، آن هنگام كه در محراب تنهايى ات، آواز غريبى سر مى دهى.

آه… با من نكن چنين… ببين… ببين… به انتظار رؤيت خال لبت، چشمهايم به سياهى مى گرايد، ببين قدمهايم، افتان و خيزان شده اند، ببين لبهاى خشكيده ام را و صداى در گلو مانده ام را . به كدامين ديار، سفر كرده اى كه خيال برگشتن ندارى؟ بگو به كدامىن ديارى تا با اشك چشمانم، ديارت را بارانى نمايم. آيا رحل اقامت به كدام سرزمين نموده اى ، تا چشمان كم سويم را به آن سو روانه كنم ؟ به من بگو در كدام بيابان، خيمه تنهايى زده اى تا بدانجا سفر كنم؟ با من نكن چنين… مرا تنها نگذار، مرا در سكوت انتظارم تنها مگذار ، در اين گرداب تنهايى ، در اين ديار بى كسى ، فرياد دلواپسي ام را بشنو. بگذار در خيال خويش، مدال انتظارت را به گردن نشانم ، بگذار سكوت نيمه شب را فقط براى صدا كردن تو بشكنم. بگذار شمع وجودت را پروانه باشم ، پروانه اى كه تا بلنداى قله قاف ، خيال پرواز داشته باشد. 

به اميد آن هنگامى كه اين ندا، در گوش عالميان طنين انداز گردد

اللهم عجل لوليك الفرج