فاطمه همان فاطمه است و معصومه همان معصومیت خانوادگی.
تنها گذر زمان یک چیز را عوض کرده و آن دخترانه هایی به سبک دخترانه های اِمامت که در زمان حضرت زهرا(س) با حسودی حسودان در تاریخ محو شد اما دخترانه های فاطمه معصومه برای ما به یادگار باقی ماند.
قربان صدقه های برادر و پدر را به همراه داشت و نازپروردگی خانه امام را.
با چادر و حجابش دلبری های دخترانه می کرد و با علم خدادادیش طنازی برای پدر.

دختری از جنس آفتاب و عطری بهشتی.
همو که این روزها به نامش دخترانه جشن میگیرند و شادی می کنند.
سر از اطاعت و همراهی دو امام هم عصرش برنداشت؛ پدر و برادر.
با پدر ماند و برای برادر راهی شد، راهی سرزمین من، ایران زمین.

آمد و غبار غربت را به عشق عاشقان بر تن خرید و ماندگار شد تا امروز بر خود ببالیم که فرشته ای دل نازک و مهربان از جنس خودمان در میانمان داریم و به دیدارش می رویم و سبکبال سر بر آستانش میساییم.

دخترم را با دخترانه های عاشقانه اش آشنا می کنم همان گونه که برای من از دخترانه های عاشقانه اش گفتند و می بالم به نگین انگشتر دختران عالم.