نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ:

سرکار خانم لیلا باباربیع

گاهی در زوایای ذهنم سر درگریبانم ز دنیای معرفت النفس.
من در کدامین بارگاه ملکوتی ملتمس دعا و ذکرم که هر دم از این حس مبهم بی قرارم؛

تا خود را نشناسم چه طور بر دیگری حرمان الهی را تداعی کنم چون پرم از حس نیاز در بارگاه ملکوتی حق.

طنین نوای الهی راز و نیاز و عنان سر به فلک کشیده
عجب،

 مرا چه شدست که آرامش را در نگاه حقیقی نفهمیدم و چرا سر در گریبانم با وجودی که مسخر گردید بر تمام معنا، حضور استجابت دعا بر لبان، دستان به آسمان کشیده توحید، نگاه های عرفانی کعبه مقصود، تمام منی که در ره اعظم اسماء بر لبان ملتمس جاری شد و گل وجودی را خالق سرشت با ذکر.