نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ:

سرکار خانم الهام ملمعی

تيك؛ تيك؛ تيك،

خبر ساعات پايانيه سال ٩٦ را نويد مي دهد

 صداي عقربه هاي زمان

و چه ساده سال به سالمان را بايگاني مي كند، اين گردش روزگار،

نمي دانم؛ ميداني يا نه؛

اي دوست، كه شايد دلخوشي هايي كه من و تو ساده از كنارش مي گذريم آرزو و حسرتي باشد براي ديگران، آرزو باشد. همين خانه گرم، دل خوش، ذهن آرام، همين خنده ي از سر دل؛ 

چشمت را باز كن، داشته هايت را بهتر ببين ؛ 

بشمارنعمت هاي بي حد و حسابي را كه خداوندگارت به تو ارزاني داشته،

گرامي بدار آغوش مادرت را،

بوسه بزن دستان پدر را؛

از گرماي وجود خواهر، برادر، همسر و فرزندت گرما بگير

 و همين دلخوشيهاي ساده را زندگي كن،

زندگي كن بودنت را؛ 

زندگي كن نفس كشيدنت را؛

زندگي كن تك تك آرزوهايت را

و استشمام كن هواي عشق را؛

هواي مست بهاري را 

زندگي را خودت براي خودت لعاب بده ؛رنگ بزن؛

خودت طرحي نو بينداز بر

 روزمرگي هايت كه خدا هميشه بي هوا ؛هوايت را دارد

هفت سين امسالت را با دستان خدا بچين.

 با نواي عشق، با عطر جان 

امسال دل بده به دل روزگارت.

امسال قدم بردار پا به پاي آرزوهايت

و بخند به تمام سختي هاي اين دوران ؛آري بخند اي دوست من؛

هميشه بخند؛ لبخند تو زيباترين نقشي است كه خداوند بر بوم اين جهان زده ؛

سالهايت را در ذهنت نگه دار؛ 

مي دانم روزي خاطره ها را با آن نقل خواهي كرد. 

و من برايت آرزو مي كنم آن زمان نقل كني از سالهايي سرشار از خوشي؛ زيبايي؛

سالهاي ناب از عشق؛

سالهاي خدايي 

اميدوارم؛ اميدوارم و اميدوار