نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ سرکار خانم لیلا باباربیع

در جوانی پاک بودن شیوه پیغمبریست. در دنیایی که رفاقت شکل می گیرد و دل ها متحیر می ماند؛ دل من هم در طپش دل دادگی حضور و مانوس جان است. چون کرم ابریشم در پیله تنهایی کز کن و پروانه وار بیرون بیا. قشنگ ترین زبان حال، جوانی است؛  فصل شور و اشتیاق، دل دادگی و عرفان. فقط مراقب باش خواهرم، برادرم، چه کسانی را سنجاق به خود می کنی.  چرا که هرکس لیاقت مهر بی ریای تو را ندارد و این می شود شروع ناامیدی در قصه های غصه های خیالی ما.  بدان اگر فرهاد باشی هزاران شیرین دهن و لیلی نازآفرین بر تو سجده شکر به جا خواهند گذاشت. عشق و بندگی خدایی، که آخر دل گرفتگی هایت می گوید: _ عزیزم برخیز !  منتظرت هستم. تنهایی تو با من تکمیل می شود؛ بیا تا خودم انتخاب درست را برایت مقدر کنم.