نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ:

مهربان

پایان سال که می شود پدربزرگم لباس سفید می پوشد

عطر می زند و وصیتش را چک

می کند

پول هایش را می دهد 

و در عوض، لبخندها می گیرد.

آخر سال که می شود پدربزرگم بیش تر نگاه می کند به درخت ها که

شاخه هایشان التماس شکوفه می کنند

کمتر می نشیند

و بیشتر در گرد خانه می گردد

لحظه های آخرسال که می شود پدربزرگم آلبوم عکسش را ورق می زند و برای بعضی فاتحه و برای عده ای دعا می کند.

نزدیک سال تحویل که می شود لبهایش شهادت می خوانند و دلش یامهدی

قرآن بر دست می گیرد و دست مادربزرگ را به نرمی می فشارد.

او این چنین ماهرانه به من می آموزد:

تولدی دوباره چون سال جدید در پس

تمرین پایان زندگی است.