نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ سرکار خانم صفوراصیرفیان

در مستدرك الوسايل ج ١٥ ص ١٦٤ آمده است:  روزی پیامبر اکرم(ص)   از کوچه ای می‌گذشتند. نگاه مبارکشان به گروهی از کودکان افتاد که در حال بازی بودند. پیامبر در همان حال فرمودند: “وای بر احوال فرزندان آخرالزمان از دست پدرانشان “.     اصحابی که حضور داشتند از پیامبر سؤال کردند: یا رسول الله پدرانشان مشرک اند؟    پیامبر اسلام فرمودند: “نه بلکه پدران مؤمن و مسلمان دارند ” اصحاب پرسیدند: پس علت تأسف شما چیست؟ پیامبر فرمودند: پدران و مادران آخرالزمان، بیشتر توجه خود را صرف برآوردن نیازهای مادی فرزندان خود نموده و از تربیت دینی آن‌ها غافلند. برخی از آن‌ها، چیزی از واجبات و فرائض را به فرزندانشان نمی‌آموزند و اگر فرزندی شخصاً برای یادگرفتن احکام اقدام نمود، او را از این کار باز می‌دارند و در مقابل امری گذرا و اندک از دنیا، از آنها خشنود می‌شوند، و تنها به كاميابى‌‏هاى دنيوى آنها راضى‏‌اند.  آنگاه پیامبر فرمودند : ” من از آن‌ها بیزارم و آن‌ها نیز از من بیزارند ."   متاسفانه در سالهاى اخير، سبك زندگى ما ايرانيان، به تدريج به سمتى مى رود كه تداعى كننده اين حديث نبوى است.   با تولد يك فرزند، دغدغه ها و نگرانى هاى پدر و مادر شروع مى شود، كه عمده اين دغدغه ها، مربوط به بعد جسمانى فرزند است. در حالى كه مى دانيم انسان دو بعد جسمانى و روحانى دارد و اهميت بعد روحانى او، بسيار بيشتر از بعد جسمانى است.      پدر و مادرهاى امروزى  (حتى در بين اقشار مذهبى)، آنقدر كه دغدغه تامين نيازهاى جسمى فرزندانشان را دارند، كمتر براى بعد معنوى و دينى آنها هزينه مى كنند. مراقبت از جسم او، در نظر آنها، بسيار مهمتر ازمراقبت از فكر و روح و عقايد اوست.    با همين طرز فكر است كه بسيار مراقب رساندن انواع پروتئين ها، املاح و ويتامين ها به بدن او هستند، اما در مورد خوراك روح او، بسيار سهل انگارانه برخورد مى كنند.  براى انتخاب لباس او ساعت ها وقت گذاشته، اما ساعتى را صرف آشنايى او با مسائل دينى نمى كنند. براى ثبت نام او در مدرسه و كلاسى خاص، ميليونها تومان هزينه مى كنند، اما حاضر نيستند هزينه اى بابت آموزش مسايل دينى پرداخت كنند.  تابستان و اوقات فراغت او را با انواع كلاسهاى ورزشى، هنرى، موسيقى، زبان و … پر مى كنند، اما هيچ وقتى را براى ياد دادن قرآن و احكام نمى گذارند.   در حالى كه  روال مرسوم و معهود در زندگیِ گذشتگان این گونه بوده که والدین، فرزندان خود را بعد از آموختن سواد، نزد علماء می فرستادند تا احکام و فرائض دینی را به آن ها بیاموزند.  تربیت معنوی فرزند، پرورش ایمان، خدا باورى و سجایای اخلاقی در وجود وى، و آشنا ساختن او با تكاليف و وظايفش در قبال خدا و ساير انسان ها است كه امروزه تا حدى مغفول مانده است.  بر اين اساس، والدين وظيفه دارند متناسب با سن فرزند، او را با خداوند و صفات او آشنا ساخته و بذر محبت و دوستى خدا، پيامبر و اهل بيت را در دل وى بكارند. همچنين ارزش هايى چون ايثار، ازخود گذشتگى، نوع دوستى، دستگيرى از نيازمندان، مهربانى، عطوفت و تعامل صحيح با سايرين را به او بياموزند. انشاالله با گام گذاشتن در مسير درست تربيت فرزند، و ياد گرفتن سبك صحيح آن، مصداق پدران و مادران آخرالزمان نبوده و در قيامت در پيشگاه خدا و رسولش، روسفيد و سربلند باشيم.