عصر شد و موقع نق زدن دخترم، 

مدام می گفت بریم خونه بابا محمدآقا (پدرخودم)

می گفت:

_ ‌(بابا داله خونه شـون رو قشنگ می کنه بریم ببینیم)

نتوانستم جلوی حس کنجکاوی دخترم برای دیدن بنایی را بگیرم و با هم رهسپار خانه پدر شدیم.

پدرم حیاط خانه را تعمیر می کرد، به رسم بنایی، تمام خانه را گرد و خاک پوشانده و صدای بیل و ابزار، فضای خانه را پر کرده بود.

بعد از رسیدن ما و سلام احوال پرسی، پدرم رو به دخترم کرد و گفت:

_ بریم بستی و کیک برا بنا بخریم و بیاییم.

برادرم که آنجا حضور داشت با لحنی معترضانه گفت:

_ بابا تازه میوه براش بُردی، تازه کنترات برداشته، کمکش هم می کنی‌، اینقدر لوسش نکن بذار کارش را زود تموم کنه بره، مامان خسته شده از این به هم ریختگی .

پدرم با عصبانیت نگاهی به برادرم کرد و گفت: 

_ هرچی باشه کارگره تو خونه ماست و کارگر اَرج و قُرب خاص خودش را داره.

 و ادامه داد:

_اصلا مگه نمی دونی پیامبر دست های کارگر را بوسه زده.

 بعد با دخترم برای تهیه کیک و بستنی ره سپار مغازه شدند.

بعد از سرزدن به خانه پدری، در راه برگشت به خانه، دخترم گفت:

_ مامان اجازه هست یه پول از قُلکم بردارم؟ 

گفتم:

_ چرامگه چیزی می خواهی بخری؟گفت:

_ آره می خوام برا اون مَرده که کوچه راجارو می کنه بستنی بخرم.

خندیدم وگفتم :

_ خودش پول داره بره بستنی بخره.

گفت:

_ بابا محمد آقا گفت کار می کنند خسته می شند، گناه داره مامان، برم بستنی براش بخرم.

کوتاه آمدن و بستنی برا رفتگر کوچه خریدن، هم پایان بنایی خانه پدر من شد.