نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ کوثر ولایت:

سرکار خانم صفورا صیرفیان پور

ديشب درهاى آسمان را به روى بندگان گشوده اند، شيطان را به بند كشيده و دست و پايش را بسته اند، صداى ناله اش عرش را پر كرده است.

درهاى بهشت را باز و درهاى جهنم را بسته اند.  خداوند آغوش گشوده و ما را به سوى خود مى خواند. ماه رمضان از راه رسيده است.  شبهايش ستاره باران و روزهايش شكوفه باران است.

سفره عشق خدا به وسعت تمامى عالم پهن است و براى هر كس كه دعوتش را اجابت كند جا هست.

 غل و زنجير از پاى ما باز كرده و جايش پر پرواز داده اند تا بتوان مهمان سفره خدا و همنشين عرشيان شد.

مى بينى، خدا حتى وسيله اياب و ذهاب را هم فراهم كرده است!  كاش اين ها را نه با چشم سر، كه با چشم دل مي شد ديد، كاش باورمان مي شد. 

مى شنويم، اما باور نمى كنيم.  هنوز زمين گيريم. جاذبه زمين رهايمان نمى كند.

روزه ايم، اما شايد فقط لب فروبسته از آب و غذا.  فقط خدا مى داند كه تا كجا بالا رفته ايم و چقدر از اتمسفر زمين و زمينيان كنده شده ايم.

 حتى شايد بين راه گم شويم، اما خدا فكر همه چيز را كرده است.  چهارده چراغ پر نور هدايت مسير را نشانمان  مى دهند و كتاب هدايتش، نقشه راهمان است. مهمان هاى خدا گم نمى شوند. پس توكل بر خدا، يا على مدد!