⁣قانون مدنی قبل از آنکه از «وصیت» تعریفی به دست دهد، در ماده 825 آن را به دو قسم تملیکی و عهدی تقسیم کرده است:
«وصیت عبارت است از تملیک عین یا منفعت بعد از وفات» حمل می تـواند از وصیت برخـوردار باشد به این معنی که مطابق ماده 957 قانـون مدنی « حمل از حقوق مدنی متمتع می گردد مشـروط بر ایـنکه زنده متولد شود» بنابراین صرف مـوجود بـودن و زنده متولد شدن کافی است برای اینکه وصیت اعمال شود.
طبق ماده 869 قانون مدنی:
حقوق و دیونی که قبل از تقسیم ارث باید از ترکه برداشته شود عبارتند از:

1 – قیمت کفن و هزینه دفن

2- دیون واجبات مالی متوفی

3- وصایای میت تا ثلث ترکه بدون اجازه ورثـه و مـازاد بر ثـلث با اجازه وراث.

محروم نمودن ورثه از ارث ( از ارث محروم کردن):
طبق ماده 837 قانون مدنی،
« اگر کسی به موجب وصیت یک یا چند نفر از ورثه خود را از ارث محروم کند وصیت مزبور نافذ نیست» بنابراین این جمله عامیانه (از ارث محروم کردن) مبنای قانونی و حقوقی ندارد.