محرم ماه سید و سالار شهیدان،ماه عبرت آموزی و عبرت اندوزی است.محرم ماه غلبه خون بر شمشیر است. ماه حق و حقیقت. ماه رسوا شدن ظلم و سیاهی و حاکم شدن نور و سپیدی.
درباره محرم و ویژگی های قیام عاشورا تاکنون حرفهای مختلفی مطرح شده که هر کدام در جای خود قابل تامل است. بهتر دیدم در این جا و از طریق سایت داریون نما دیدگاه های رهبر معظم انقلاب را درباره محرم نقل کنم. با این امید و آرزو که ما بتوانیم پیروان راستین برای سید و سرورو سالار شهیدان باشیم.
در مطلب زیر حضرت آیت الله خامنه ای به زیبایی و شیوایی درباره محرم و عاشورا صحبت کرده اند که توجه شما را به بخشی از بیانات ایشان در این باره جلب می کنم.
« … در مورد مسأله محرم و عاشورا باید بگویم که روح نهضت ما و جهتگیری کلی و پشتوانه پیروزی آن همین توجه به حضرت ابیعبدالله (علیه الصلاة و السلام) و مسایل مربوط به عاشورا بود شاید برای بعضیها این مسأله قدری ثقیل به نظر برسد لیکن واقعیت همین است هیچ فکری ـ حتی در صورتی که ایمان عمیقی هم با آن همراه باشد ـ نمیتوانست تودههای عظیم میلیونی مردم را آنچنان حرکت بدهد که در راه انجام آنچه احساس تکلیف میکردند در انواع فداکاری ذرهیی تردید نداشته باشند.
اساسا مادامیکه ایمان با محبت و عشق عمیق و رنگ و بوی پیوند عاطفی همراه نباشد کارایی لازم را ندارد، محبت است که در مقام عمل و تحرک ـ آن هم در حد بالا ـ به ایمان کارایی میبخشد، بدون محبت نمیشد ما نهضت را به پیش ببریم بالاترین عنوان محبت ـ یعنی محبت به اهل بیت ـ در تفکر اسلامی در اختیار ماست اوج این محبت در مسأله کربلا و عاشورا و حفظ یادگارهای گرانبهای فداکاری مردان خدا در آن روز است که برای تاریخ و فرهنگ تشیع به یادگار گذاشته شده است.
در آن روزهایی که مسایل اسلامی با دیدهای نو مطرح میشد و جاذبههای خوبی هم داشت و برای کسانی که با دین و اسلام سر و کار زیادی نداشتند موضوع مبارکی هم بود و گرایشهای نو در تفکر اسلامی چیز بدی نبود ـ بلکه برای عالم اسلام و به خصوص قشر جوان ذخیره محسوب میشد ـ یک گرایش شبه روشنفکرانه بهوجود آمده بود که ما بیاییم مسایل ایمانی و اعتقادی اسلام را از مسایل عاطفی و احساسی ـ از جمله مسایل مربوط به عاشورا و روضهخوانیها و گریه ـ جدا کنیم شاید بسیاری در آن روزها بودند که با توجه به اینکه در ماجرای ذکر عاشورا و روایت فداکاری اباعبدالله (علیه الصلاة و السلام) چیزهایی وارد شده بود و احیانا به شکلهای تحریفآمیزی بیان میشد این حرف برایشان مطلوب و شیرین بود و این گرایش رشد میکرد لیکن در صحنه عمل ما بوضوح دیدیم که تا وقتی این مسأله از طرف امام بزرگوارمان به صورت رسمی و علنی و در چارچوب قضایای عاشورا مطرح نشد هیچ کار جدی و واقعی انجام نگرفت در دو فصل امام(ره) مسأله نهضت را به مسأله عاشورا گره زدند.
یکی در فصل اول نهضت ـ یعنی روزهای محرم سال ۴۲ ـ که تریبون بیان مسایل نهضت حسینیهها و مجالس روضهخوانی و هیئات سینهزنی و روضه روضهخوانها و ذکر مصیبت گویندگان مذهبی شد و دیگری فصل آخر نهضت ـ یعنی محرم سال ۵۷ ـ بود که امام(ره) اعلام فرمودند “ماه محرم گرامی و بزرگ داشته بشود و مردم مجالس برپا کنند” ایشان عنوان این ماه را ماه پیروزی خون بر شمشیر قرار دادند و مجددا همان طوفان عظیم عمومی و مردمی به وجود آمد یعنی ماجرای نهضت که روح و جهت حسینی داشت با ماجرای ذکر مصیبت حسینی و یاد امام حسین(ع) گره خورد این در مقام عمل بود در مقام تبلیغ و واقع و ثبوت هم که مطلب روشن است.
حرکت امام حسین(ع) برای اقامه حق و عدل بود “انما خرجت لطلبالاصلاح فی امه جدی ارید ان امر بالمعروف وانهی عنالمنکر ” در زیارت اربعین که یکی از بهترین زیارات است میخوانیم “و منح النصح و بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة و حیرة الضلالة” آن حضرت در بین راه حدیث معروفی را که از پیامبر(ص) نقل کردهاند بیان میفرمایند “ایهاالناس ان رسولالله صلیالله علیه و اله و سلم قال من رأی سلطانا جائرا مستحلا لحرمالله ناکثا لعهدالله مخالفا لسنه رسولالله صلیالله علیه و آله و سلم یعمل فی عبادالله بالاثم والعدوان فلم یغیر علیه بفعل و لاقول کان حقا علیالله ان یدخله مدخله".
تمام آثار و گفتار آن بزرگوار و نیز گفتاری که درباره آن بزرگوار از معصومین رسیده است این مطلب را روشن میکند که غرض اقامه حق و عدل و دین خدا و ایجاد حاکمیت شریعت و برهم زدن بنیان ظلم و جور و طغیان بوده است غرض ادامه راه پیامبر اکرم(ص) و دیگر پیامبران بوده است که “یا وارث ادم صفوة الله یا وارث نوح نبیالله ” و معلوم است که پیامبران هم برای چه آمدند “لیقومالناس بالقسط” اقامه قسط و حق و ایجاد حکومت و نظام اسلامی آنچه که نهضت ما را جهت میداد و امروز هم باید بدهد دقیقا همان چیزی است که حسینبن علی(علیهالسلام) در راه آن قیام کرد.
ما امروز برای شهدای خود که در جبهههای گوناگون و در راه این نظام و حفظ آن به شهادت میرسند با معرفت عزاداری میکنیم آن شهید و جوانی که یا در جنگ تحمیلی و یا در برخورد با انواع و اقسام دشمنان و منافقان و کفار به شهادت رسیده هیچ شبههیی برای مردم ما وجود ندارد که این شهید شهید راه همین نظام است و برای نگهداشتن و محکم کردن ستونهای همین نظام و انقلاب به شهادت رسیده است در حالی که وضع شهدای امروز با شهدای کربلا که در تنهایی و غربت کامل قیام کردند و هیچکس آنها را به پیمودن این راه تشویق نکرد بلکه همه مردم و بزرگان وجوه اسلام آنها را منع میکردند متفاوت است در عین حال ایمان و عشقشان آنچنان لبریز بود که رفتند و غریبانه و مظلومانه و تنها به شهادت رسیدند وضع شهدای کربلا با شهدایی که تمام دستگاههای تبلیغی و مشوقهای جامعه به آنها میگوید بروید و آنها هم میروند و به شهادت میرسند فرق دارد البته این شهید شهید والامقامی است اما او چیز دیگری است.
ما که امروز این نظام اسلامی را لمس میکنیم و برکات آن را از نزدیک میبینیم بیشتر از اسلاف خود قدر نهضت حسینی(علیهالسلام) و معنای آن را درک میکنیم و باید بکنیم آن بزرگوار برای چنین چیزی حرکت کرد آن بزرگوار برای همین قیام کرد که رژیمهای فاسد و مخرب انسان و دین و ویرانگر صلاح در جامعه نباشند و نظام اسلامی و الهی و انسانی و مبنی بر صلاح در جامعه استقرار پیدا کند البته اگر آن نظام در زمان آن بزرگوار و یا در زمان ائمه بعدی(علیهمالسلام) ـ که معصومند و به منبع وحی متصلند ـ تحقق پیدا میکرد و آنها در رأس آن نظام قرار میگرفتند طبیعی است که وضعشان با ما متفاوت بود در عین حال هیکل و هندسه قضیه یکی است و آنها هم برای همینطور نظامی حرکت میکردند حالا این یک بحث طولانی است که نمیخواهم در اینجا وارد آن بشوم که آیا ائمه(علیهمالسلام) برای ایجاد نظام اسلامی عزم جدی داشتند یا کار آنها صرفا به عنوان سرمشق بود.
آنچه که از روایات مربوط به زندگی ائمه(علیهمالسلام) بهدست میآید و شواهد زیادی بر آن وجود دارد این است که ائمه(علیهمالسلام) جدا میخواستند نظام اسلامی به وجود آورند این کار ـ آن طور که تصور میشود ـ با علم و معرفت امام منافات ندارد آنها واقعا میخواستند نظام الهی برقرار کنند اگر برقرار میکردند تقدیر الهی همان بود تقدیر الهی و اندازهگیریها در علم پروردگار با شرایط گوناگون اختلاف پیدا میکند که حالا این موضوع را بحث نمیکنیم اجمالا در اینکه حرکت آنها برای این مقصود بوده است شکی نیست ما امروز به برکت آن نهضت و حفظ فرهنگ و روحیه آن نهضت در جامعه خودمان این نظام را بهوجودآوردهایم اگر در جامعه ما عشق به امام حسین(ع) و یاد او و ذکر مصایب و حوادث عاشورا معمول و رایج نبود معلوم نبود که نهضت با این فاصله زمانی و با این کیفیتی که پیروز شد به پیروزی میرسید این عامل فوقالعاده مؤثری در پیروزی نهضت بود و امام بزرگوار ما در راه همان هدفی که حسینبن علی(علیهالسلام) قیام کرده بودند از این عامل حداکثر استفاده را کردند امام(ره) با ظرافت آن تصور غلط روشنفکرمابانه قبل از پیروزی انقلاب را که در برههیی از زمان رایج بود از بین بردند ایشان جهتگیری سیاسی مترقی انقلابی را با جهتگیری عاطفی در قضیه عاشورا پیوند و گره زدند و روضهخوانی و ذکر مصیبت را احیا کردند و فهماندند که این یک کار زاید و تجملاتی و قدیمی و منسوخ در جامعه ما نیست بلکه لازم است و یاد امام حسین و ذکر مصیبت و بیان فضایل آن بزرگوار ـ چه به صورت روضهخوانی و چه به شکل مراسم عزاداری گوناگون ـ باید به شکل رایج و معمول و گریهآور و عاطفهبرانگیز و تکاندهنده دلها در بین مردم ما باشد و از آنچه که هست قویتر هم بشود ایشان بارها بر این مطلب تأکید میکردند و عملا هم خودشان وارد میشدند ما در آستانه محرم انقلاب و محرم امام حسین(ع) که یکی از محصولات آن نهضت نظام جمهوری اسلامی است قرار داریم محرم دوران انقلاب با محرمهای قبل از انقلاب و دوران عمر ما و قبل از ما متفاوت است این محرمها محرمهایی است که در آن معنا و روح و جهتگیری واضح و محسوس است ما نتایج محرم را در زندگی خود میبینیم حکومت و حاکمیت و اعلای کلمه اسلام و ایجاد امید به برکت اسلام در دل مستضعفان عالم آثار محرم است ما در دوران خود محرم را با محصول آن یکجا داریم با این محرم بایستی چگونه رفتار کنیم.»
آخرین نظرات