نوشته شده‌توسط نویسنده وبلاگ

سرکارخانم لیلا باباربیع

گاهی چنان درخود فرورفتی که گاه و بی گاه  درگیری بادرونی که هرگاه احساسش را با ظرفیت عشقش می سنجد.

آن هنگام که سوارکشتی احساس می شوی و بر قلب دریا می رانی.

من لبریز شوق دیدارت، اما هرچه بیشتر به تکاپو کشیده شوم، بیش تر از تو و احساس قلبم لبریزم.

عشق یک بازی نیست که یک طرف برنده و طرف دیگر بازنده باشد.

صداقت قلبی است که جام احساس را سرمی کشد ، یک حس ناب و بکر و دست نیافتنی ، همان عشقی که از جانت سر ریز می شود اما آیا می توان جامی را یافت که ظرفیت این حس را داشته باشد؟

دوستت دارم حتی اگر بازنده قلب پر حساسم باشم…