نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ: سرکار خانم صفورا صیرفیان پور

شايد شما هم در اطرافيان، همسايه ها و نزديكان، دخترانى را ديده باشيد كه در سنين پايين چادر به سر داشته و يك مرتبه يا به تدريج، با بزرگ تر شدن و احساس استقلال كردن و يا حتى پس از ازدواج، چادر از سر برمى دارند و اين روند را تا آنجا ادامه مى دهند كه ظاهر آن ها ديگر، هيچ سنخيتى با خانواده و گذشته خود ندارد. اين اتفاق را حتى در خانواده هاى بسيار مذهبى هم مى توان ديد. اين مسأله مدتى است ذهن مرا درگير كرده كه چرا يك دختر كه از كودكى با حجاب مأنوس بوده، از حجاب دل زده شده و ديگر دوست ندارد، چادر به سر كند و كم كم به جايى مى رسد كه به يك نمونه كامل بدحجابى مبدل مى شود. البته اين مسأله، عوامل و زمينه هاى بسيارى دارد كه برخى به خود شخص، برخى به خانواده و برخى به محيط، جامعه و اطرافيان بر مى گردد.  اما يك دليل بسيار مهم آن، رفتار نامناسب و ناشيانه پدران و مادران در سنين كودكى و اوايل نوجوانى با فرزندان و كم صبرى آن ها در امر تربيت است.  تذكرهاى مداوم، سختگيرى ها و حساسيت هاى زياد و نا به جا و سرزنش و تنبيه و تحقير در مورد امر حجاب، موجب مى شود تا فرزند كم كم در مقابل فشارهاى آن ها جبهه گرفته و لجبازى كند.  فرزندان در سنين پايين تر بدليل وابستگى به پدر و مادر، و نداشتن جرأت و جسارت، با آن ها همراهى مى كنند و خواسته هاى آنها را اجابت مى كنند؛ اما وقتى كه بزرگ تر مى شوند و ترسشان از پدر و مادر از بين مى رود، بخاطر حس تنفرى كه در آن ها شكل گرفته، قيد همه چيز را زده و حجاب را كنار مى گذارند.  چون در ذهن آن ها چادر و حجاب هميشه با فشار و اجبار و تنبيه و تحقير همراه بوده است. از آن جا كه پدر و مادرها نمى توانند با بزرگتر شدن فرزندان و ورود آن ها به اجتماع، هميشه آن ها را كنترل كنند، پس بايد طورى آن ها را تربيت كنند كه بدون نظارت پدر و مادر هم سنجيده ترين رفتار را از خود بروز دهند.  فرزندانى كه از ترس پدر و مادر نماز خوانده يا حجابشان را رعايت مى كنند، به محض رهائى از فشار آن ها، همه چيز را كنار مى گذارند. بايد به فرزندان اجازه داد كه خودشان انتخاب كنند.  البته اين به معناى نشان ندادن راه صحيح به آن ها نيست؛ بلكه بايد محيطى فراهم شود كه عشق به حيا و حجاب و ارزش ها در آن ها شكل بگيرد.  افراطى گرى و تحت فشار قرار دادن هميشه نتيجه معكوس مى دهد.  تربيت صبر مى خواهد. صبر و تغافل در مقابل رفتار فرزندان باعث مى شود به آن ها اجازه دهيم خودشان ارزش ها را انتخاب كنند و به آن ها اعتقاد و باور پيدا كنند. نه اين كه صرفا بخواهند ارزش ها را تحمل كرده و كم كم براى خود به ضد ارزش بدل كنند.