نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ ریحانه علی عسکری

ترس از گرسنگی و قحطی یک طرف، و خودپسندی و میل به حفظ جان خود، نه دیگران، از طرفی، و سر سپردگی به سخنان بیگانه و دشمنان از طرف دیگر باعث شد بعضی افراد به جمع آوری اقلام غذایی و تلنبار کردن آن اقدام کنند. از طرفی قحطی موعود نیامد و روز به روز نعمت در بازار فراوان شد؛ از طرفِ دیگر خداوند سیل عظیمی را در جای جای کشور فرستاد. شاید در نگاه اول، سیل صرفا یک حادثه طبیعی به نظر برسد ولی می توان آن را از دید دیگری نیز نگاه کرد. پیام سیل برای مردم ایران شستن و بردن همه چیز بود؛ تا حدی که همه مردم فقیر و غنی یکسان شوند و منتظر و محتاج به لطف و مهربانی مردم و امدادگران. ذخیره های غذایی را آب برد. درست مثل قیامت، وقتی همه مردم، ثروت و ذخیره خود را می گذارند و با یک تکه پارچه می روند جایی که اعمال انسان می ماند و لطف خدا.