​نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ

سرکارخانم لیلا باباربیع

چنان دل در تمنای دردانه پیامبر در ذکر و نیاز مشغول شد و لب از حیران دندان را فشرد ، همان میراث عشق و بندگی که به دست ناجوان مردان دنیای حرص و طمع گلگون شد.

بانوی مهر و دلدادگی ، هنوز بعد از چند قرن تیزی تیغی که نگاهت را نشانه گرفت بر قلب پر حساسم زبانه می کشد ،

در چنین شبی همه عالم دست به دست داد و گونه های فرزندانت را اشکبار ساخت و بدرقه عزیزترینشان در چنین شبی ، علی سر به دیوار، روزه سکوتش را با خدای خود گرفت و آغوشش طنین انداز بدن عزیزترینش در لحظه وداع را لمس کرد .