نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ سرکارخانم لیلا باباربیع

یک ماه بر سر یک سفره تطهیر محمدی بودیم. بر لبان منتظر بر عرضه حاجات و دل هایی که در بارگاه حق مانوس گرفت؛  تا شاید موهبتی شریک لبان ملتمسش شود. چه شب هایی که باران دیدگانمان بر دل لطیف سحر روانه شد به تمنای عرفان. من و تو هم هم پیمان شدیم که بر چشمه راز و نیاز الهی میثاق بندیم. ای دل!  تو با من عهد کردی که دگر جز یاد تطمئن القلوب چیزی در دل شب گرفته هویدا نکنی. صدبار توبه شکستیم و رحمت الهی ما را فراگرفت. من ماندم و تردید؛ همانا تو رحمت الهی عالمگیری.