پوست سرم، به شدت پوسته می کرد. 

موهایم همیشه کثیف بود. بارها از شامپوهای ضد شوره استفاده کردم اما موقتی بود و فایده ای نداشت.

کم کم همه به فکر موهای من افتادند.

دخترعمویم شامپو برایم می خرید و باز هم بی فایده بود.

یک روز عمو کوچک ترم گفت:

_ گل سر شور برایت بخرم شاید اثر داشت.

چیزی نگفتم، اما دیگر از این که روشی را امتحان کنم و بی نتیجه بماند، خسته شده بودم.

پدرم بدون اینکه چیزی به من بگو به عطاری رفت و مقداری گل سر شور خرید.

دکتر عطار گفته بود آن را داخل آب جوش بریز و آبش را صاف کن و سرت را با آن بشوی.

اوایل که حوصله این کار را نداشتم بی خیالش شده بودم؛ تا اینکه روزی با بچه های کلاس به عطاری نزدیک حوزه رفتیم.

حرف از گل سر شور شد. خانم دکتر که زن جوانی بود گفت:

_ مادربزرگم استفاده می کرد، من گل ها را داخل کیسه می ریزم آب جوش روی آن می ریزم و کیسه را داخل ظرفی می گیرم تا آب گل، بیرون بیاید؛ بعد آن آب را روی سرم می ریزم و با آن موهایم را می شویم.

بعد هم کیسه را از حمام بیرون می آورم تا میکروب نگیرد و دوباره به همین ترتیب استفاده می کنم.

روش راحتی بود این دفعه کاری که خانم دکتر به من گفتند را انجام دادم.

آن قدر نتیجه کار عالی بود که گوشیم را برداشتمـ و به بچه های کلاس پیام دادم:

_ گل سرشور شیرازی خریده بودم بجای شامپو ها،

استفاده کردم 

انقدر خوبه که حد نداره.

موها، انگار نرمـ کننده زدی

بدنمم انگار همین الان کرم مرطوب کننده زدم.

بدنمم که از حمام بیرون می آمدم بو می گرفت الان اصلا بو نمیده،

یه بوی خیلی ملایم خوبی داره 

انگار همش بدن مرطوبه

روش استفادشم همون که عطاریه گفت خوبه و راحته

حتما استفاده کنین.

جالب این بود که آن قدر محو فواید دیگر این سنگ اعجاز آمیز شده بودم که بعد از مدت ها متوجه شدم  از پوست های روی سرمـ هم خبری نیست.