نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ

سرکار خانم فریبا حقیقی

لیونل مسی بازیکن فوتبال تیم بارسلونا و آرژانتین، شده بود خیال شب و روز پسر نوجوانم. لباس های تیم بارسلونا و عکس مسی را از خود جدا نمی کرد. قهرمان گل های سریع و دارنده توپ طلا، حتی در میان پسران دیگر هم این وسواس فکری به وضوح دیده می شد، اما! در یک بر هم زدن و یک خبر خواندن کافی بود تا این اسطوره به خاک مبدل شود.

  آری، خبری مبنی بر اهداء کمک نقدی از سوی مسی به لابی های صهیونیست، او را از اوج نگاه به خاک انداخت.

پسران ایرانی را دیدم که عکس های مسی را پاره کردند و لباس هایش را در سطل انداختند.

جالب بود، بچه هایی که هیچ از سیاست نمی دانستند با فطرت پاکشان به ناپاکی فطرت پی بردند.

از فردای آن روز رونالدو مطرح شد و حتی آرزوی سلامتی و دریافت توپ طلا را برایش می شنیدم. وقتی از پسرم علت را پرسیدم جواب داد:

_رونالدو از بچه های غزه حمایت کرده و حتی به عربستان اعتراض کرده که بچه های یمن اذیت می شن.

با یک خبر به ظاهر بی اهمیت، پست بودن نژاد پرستی، عیان و مشخص شد.