یک به یک کانال ها را باز می کردم هرچه تعداد افرادی که کار فرهنگی مفید انجام می دهند بیشتر

می شد  احساس رضایت من هم بیشتر می شد.

ولی یک موضوع ناراحت کننده ای را که متوجه شدم اين بود كه’

تعداد اعضای این گروه ها, هرچه قدر هم زیاد بود باز به پای گروه ها و کانال های غیر مفید نمی رسید. با خودم فکر کردم کار فرهنگی دینی زیادي انجام می شود ولی چرا آنطوری که باید ثمره بخش نبوده.

مدتی گذشت تا اینکه قرار شد تعداد اعضای کانالی را که مدت ها پیش زده بودیم را بالا ببریم.

در اولین قدم تمام مخاطبین خودم را عضو کانال کردم که متقابلا یکی از دوستانم مرا عضو یک گروه دو هزار نفری کرد.

چرخی در گروه زدم. گروه خوبی بود’ پرسش و پاسخ دینی که به صورت کلاسداری بحث ها را ارائه می کردند.

فکری به ذهنم رسید

با خودم گفتم :

_ تبلیغ کانال را دراین گروه

می گذارم.

اما بعد پشیمان شدم. شاید این کار بدون اجازه درست نباشد. بخاطر همین به یکی از مسئولین پاسخگویی پیام دادم و درخواستم را مطرح کردم.

او هم مرا به مسئول تبادل معرفی کرد.

تقریبا از قوانین تلگرام هیچ اطلاعی نداشتم.

زیاد خودم را در وادی فضای مجازی نمی انداختم اگر بحث تبلیغ نبود شاید حتی تلگرام هم نصب نمی کردم. من برای وقتم برنامه های بهتری داشتم.

پیامم را برای مسئول تبادل هم فرستادم.

مسئول تبادل از تعداد اعضای کانال پرسیده بود. کانال ما یک کانال تازه تاسیس بود بخاطر همین تعداد اعضایش به زور به صد نفر می رسید.

جواب مسئول تبادل برای تبلیغ کانال ما منفی بود.

وقتی علتش را پرسیدم جواب داد: اینکه کانالی با تعداد اعضای کم را تبلیغ کنیم شان گروه را پایین

می آورد.

از حرفش متعجب و ناراحت شدم, به نظر من شان گروه با تبلیغ

کانال هایی با محتوای نامناسب پایین می آمد.

شاید این رفتار در فضای مجازی برای کسانی که صرفا به دنبال اعضای بیشتری هستند طبیعی باشد ولی من انتظار این برخورد را از گروهی که هدفشان را کار فرهنگی دینی می دانستند، نداشتم.

بخاطر همین جواب دادم:

_ مسلما شما هم از ابتدا این تعداد عضو نداشتید.

وقتی پای تبلیغ دین وسط می آید این حرف ها جایی ندارد.

من اگر بدانم یک نفر راه و هدف درستی دارد حتی اگر یک پامنبری هم نداشته باشد برایش تبلیغ

می کنم.

جواب آمد:

_ من یک مسئول تبادل ام و به من گفته اند با این شرایط تبادل انجام دهم.

دیگر جوابی ندادم. حرفش را عذر بدتر از گناه می دانستم.

تا وقتی قرار باشد تقصیرها را گردن یکدیگر بیندازیم اوضاع از این بهتر نمی شود و آنوقت است که فعالیت های فرهنگی‌مان بخاطر عدم حمایت از هم پوچ و بي معني می شود.