بعد از غدیر در زمان حیات رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم توطئه‌ها آغاز شد. ابوبکر, عمر، سالم مولای حذیفه، ابوعبید جراح و عثمان نقشه طرح کردند. اصحاب صحیفه طی قراردادی هم قسم شدند بعد از پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به ترتیب خلیفه شوند.
دوشنبه ۲۸صفر از سال یازدهم هجرت آخرین رسول حق عالم خاکی را وداع گفت. حضرت امیر (علیه‌السلام) و بنی هاشم سرگرم مراسم غسل و تدفین حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) بودند. بعضی از سران انصار از جمله سعد بن عباده، رئیس خزرج در محلی به نام سقیفه بنی ساعده به شور نشستند.
یکی از انصار به عمر اطلاع داد; عمر و ابوبکر و ابوعبیده جراح خود را به سقیفه رساندند. مهاجران می‌خواستند خلیفه را از میان خود از قبیله قریش انتخاب کنند. برخی انصار راضی شدند مهاجر و انصار در حکومت شرکت کنند ابوبکر پیشنهاد داد امیر از مهاجران و وزیر از انصار باشد.
یکی از بزرگان خزرج تایید کرد و زمامداری قریش مسلم گردید. عمر و عبیده جراح ابوبکر را انتخاب کردند; با او بیعت کردند. البته بشیر بن سعد خزرجی به قصد پیش دستی بر دیگران قبل از آن دو بیعت کرد. رئیس قبیله اوس نیز بیعت کرد، همراه وی قبیله اوس بیعت کردند. سعد بن عباده که خلافت را حق انصار می دانست هیچگاه با ابوبکر و عمر بیعت نکرد.
روز بعد، صبح سه‌شنبه ابوبکر برای اعلام رسمی خلافتش به مسجد رفت. عمر طی خطبه ای، فضایل ابوبکر را برشمرد. سبقت در اسلام و همراهی پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) از مکه به مدینه.
مردم جز برخی شهروندان پیامبر، با ابوبکر بیعت کردند. ابوبکر در ضمن خطبه همان روز مسجد گفت :
- من بهترین شما نیستم من در اداره امور به کتاب خدا و سنت رسول عمل خواهم کرد. بیعت کنندگان خیلی زود پشیمان شدند و اجتماعات اعتراض‌آمیز تشکیل دادند.
حضرت علی (علیه السلام) بارها در حقانیت خود احتجاج کردند و به یاری حضرت زهرا (سلام الله علیها) با مردم اتمام حجت کردند. انصار گفتند: اگر قبل از بیعت با ابوبکر بود هیچ کس با تو مخالفت نمی‌کرد ولی چه می شود که بیعت کرده ایم.
آخرین نظرات