نوشته شده توسط نویسنده وبلاگ

سرکار خانم لیلا باباربیع

گاه چه زود دیرمی شود . وقتی من، به تمنای نگاه تو درماندم .

من به هرم نگاه تو زنده ام و چندی است با یادتو درگیرم ،درلحظات سردعاطفه که من درتعهدی عمیق باتوبه سرمی برم و تو.

عجب طنین دل گرفته ای، که با امواج دریا آهنگ شد.

در این شب های پر از درد و غصه فقط به نیم نگاه تو دل خوشم .

چه شد دلم را بردی و مرا در انتظاری عجیب آزمودی. 

من درتپشت ماندم و چندی است گرفتارم .

تمام حواسم را بردی .

توماهی و من زمین که چهارسوی نگاهم را به اسارتی عجیب درنوردیدی .

هرگاه دلتنگت می شوم  با یادتو آرام می شوم . آتشفشان در حال فوران که از سوز و گدازتو می خروشد .

دریابم بی آنکه بدانم ره عشق، هفت خوان دلتنگی و غصه است.