از نامه آن حضرت به حارث همدانی:
· به ریسمان قرآن چنگ زن وازآن نصیحت بجوی
· حلالش راحلال بداروحرامش را حرام.حقی راکه پیش ازاین بوده است تصدیق کن
· آنچه راازدنیامانده است به آنچه ازآن گذشته است ،قیاس نمای .زیراآنچه ازآن باقی مانده، همانند گذشته آن است وپایانش پیوسته است به آغازآنوسراسرآن ناپایدارورفتنی است.
· ازهرکاری که درنهان انجام گیرد ،ولی به آشکاراسبب شرمساری شود،دوری نمای.
· ازهرکاری که چون ازکننده اش پرسند،انکارش کند وعذرآورد بپرهیز
· آبروی خودراهدف تیرهای سخن مردم قرارمده.
· هرچه شنیدی به دیگران مگوی که همین بس که تورادروغگوشمرندوهرچه شنیدی ،انکارش مکن که همین بس که تورا نادان شمرند.
· خشم خود فروخور وبه هنگام قدرت،گذشت نمای ودروقت غضب ،بردبارباش .
· وسپاس هرنعمتی راکه خدابه توداده به جای آر تانعمتت پایدارماند.هیچیک ازنعمتهایی راکه خدابه تو عنایت کرده،تباه منمای وباید که نشان نعمت خداوندی برتوآشکاربود.
· برکسانی که تورابرآنان برتری است ،فراوان ،نظرکن که نظرکردن توسپاسگزاری ازنعمت است.
· درروز جمعه سفر مکن تادرنماز جمعه حاضرآیی،مگراینکه سفرت درراه خداباشدیا کاری باشدکه درانجام دادنش ناچار باشی .والسلام.
نهج البلاغه –نامه 69
آخرین نظرات