“نه خورشيد را شايسته است كه در كار ماه دخالت كند و نه شب بر روز سبقت مى گيرد و همه در مدارى شناورند.” ( سوره يس ، آيه ٤٠ )

شهيد مطهرى در تفسير اين آيه به نكته نابى اشاره كرده اند كه در ادبيات فارسى، خورشيد نماد زن و ماه نماد مرد است. نه خورشيد در كار ماه دخالت مى كند و نه ماه در كار خورشيد، پس زن و مرد نيز هيچ يك نبايد در نقشهاى هم دخالت كنند.  

در واقع زن و مرد همچون خورشيد و ماهند كه در دو مدار مختلف آفريده شده اند و هر کدام باید در مدار خود و فلک خود حرکت نمایند.

پس شرط اصلی سعادت هر یک از زن و مرد و در حقیقت جامعه بشری این است که دو جنس، هر یک در مدار خویش به حرکت خود ادامه بدهند. آزادی و برابری آنگاه سود می بخشد که هیچ کدام از مدار و مسیر طبیعی و فطری خویش خارج نگردند. آنچه در جوامع امروزى ناراحتی  و نابهنجارى آفریده است، قیام بر ضد فرمان فطرت و طبیعت است. آنجا كه زن، زن بودن خود را انكار مى كند و مى خواهد مانند مردان عمل كند.

از تشبيه زن به خورشيد و مرد به ماه به نكات زير مى رسيم: 

١- خورشيد ستاره است و از خودش نور دارد، اما ماه كره تاريكى است كه نورش را از خورشيد مى گيرد. در فضاى خانه، زن نوردهنده است، همانطور كه خورشيد در آسمان. پس مرد هيچ گاه شروع كننده رابطه عاطفى نيست و مديريت عاطفى خانه با زن است. اگر بخواهيم فضاى عاطفى در خانه دو طرفه باشد، زن بايد شروع كننده باشد تا در پرتو او مرد هم شروع به نورافشانى كند. زن اگر مى خواهد نور بگيرد، ابتدا بايد خود نور بدهد.

٢- خورشيد گرما دارد و ماه گرما را مى گيرد. پس زن انرژى دهنده است، بايد مرتب شوهرش را تحسين كرده و به او انرژى دهد. اينجاست كه مى گويند پشت سر هر مرد موفقى، يك زن موفق است.

٣- وقتى خورشيد در طول روز در آسمان طنازى مى كند ديگر ماه پيدا نيست. پس يك زن اگر وظيفه خود را بدرستى انجام دهد، مى تواند كارى كند كه از عهده هيچ مردى بر نمى آيد و آن نقش مادرى است. 

٤- تابش خورشيد هميشگى نيست و غروب دارد. زن نيز در قبال همسر بايد با تمام وجودش تابش داشته باشد،  اما در برابر غير همسر همچون خورشيدى در حال غروب باشد. 

(بر گرفته از جلسه فرهنگى با عنوان جامعيت نظام تربيتى قرآن ، سركار خانم عبداللهى)